Week 3: Mani e faka ilifia! (Dat was eng!)

Week 3:

Weer een week achter de rug! De tijd vliegt hier, er gebeurt zoveel in een week dat je geen tijd hebt om na te denken over de tijd. Ik zit nu al op een kwart van m’n verblijf in Zambia… gelukkig heb ik er nog 9 voor de boeg. Maar eerst: week 3!

Maandag

Na een superleuk weekend weer naar school vandaag. We kwamen op school en de leraar was er zowaar! Z’n aanwezigheid neemt steeds meer toe gelukkig. We waren aardig verrast want de leraar was Integrated Sciences aan het geven, een soort biologie, en dat deed hij superenthousiast! Het onderwerp was fotosynthese, en hij had de kinderen allemaal buiten een blad laten plukken, waarop ze vervolgens met pijltjes het fotosynthese proces moesten tekenen. Heel leuk om te zien. We hebben achteraf het een en ander nagekeken, uitgelegd en geholpen waar nodig. ’s Middags gaan wifiën en om half 4 snel weer terug want om 4 uur gingen we naar een weeshuis om voedsel uit te delen. Het weeshuis wordt gerund door een Duitse vrouw die getrouwd is met een local, en zij kookt elke maandag voor alle kinderen uit de buurt Nshima (het nationale gerecht). Er kwamen zo’n 150 kinderen en tienermoeders op af dus ze konden wel wat hulp gebruiken met het eten opscheppen en de afwas. Dus dat hebben we gedaan, en ik vond het heel mooi om te doen! Het was ook wel indrukwekkend, want voor sommige kinderen was dit de eerste maaltijd van de dag… maar ik vond het fijn dat we ze dan dit konden geven. Ook zag ik meisjes van 14/15 jaar met baby’s, toen moest ik wel ff slikken. Stel je voor dat ik nu een kind van 4 zou hebben, dan staat je hele leven op z’n kop. Achteraf nog gebeden en gespeeld met de kinderen en toen ook gauw zelf gaan eten. ’s Avonds met alle vrijwilligers ijs gaan halen. 

Dinsdag

Vandaag weer naar school met een halfzieke Madison… gelukkig kwam Nina, het nieuwe meisje,  vandaag ook. Vooral nagekeken en ook wat les gegeven. ’s Middags gaan schilderen bij Sam’s school, het laatste schilderwerk dus het eind is nu in zicht! Sam gaat over 2 weken beginnen met de inschrijvingen dus ik ben heel benieuwd. ’s Avonds mijn vorige blog online gezet.

Woensdag

Naar school met Nina maar zonder Madison, die was ziek. De leraar was er niet, terwijl hij de laatste tijd toch wel vrij consequent aanwezig was… Ook hadden we maar een halve klas, de rest had sportclub. Maar ff wat wiskunde en engels oefeningen verzonnen dus. Later kwam de leraar gelukkig wel weer. Omdat het Nina’s eerste dag was vertelde ze me dat ze het echt chaotisch vond in de klas, en toen merkte ik dat ik eigenlijk al best wel aan de “African standards”, waaronder die chaos dus ook valt, gewend ben. Ach, ze went wel aan de Afrikaanse structuur (die is er niet). ’s Middags een jurk opgehaald die ik had laten maken en ’s avonds running club. Samen met de kindjes die niet gingen rennen macramé armbandjes zitten maken, supergezellig. De hype van de armbandjes maken sloeg van running club over naar het vrijwilligershuis dus ’s avonds met z’n allen zitten knopen.

Donderdag

Vandaag (verrassing) weer naar school geweest. Madison was weer ziek dus we hebben met z’n tweeën veel nagekeken, wat nog een hele uitdaging was, aangezien er 70 kinderen tegelijk “Mark me, teacher!” roepen. Ze hebben echt totaal geen geduld hier, ze zijn heel erg gefocust op nakijken en 0 fouten hebben. Als ik zeg dat ik de rijen een voor een afga om na te kijken, heb ik na 5 minuten nog een rij van 30 man bij me staan die toch niet konden wachten. Af en toe is dat best vermoeiend, maar ook wel goed om te zien hoe anders het is dan in een Nederlandse klas. Daarna zelf nog wat wiskundeles gegeven, wat heel goed ging! Gaf wel voldoening na al dat nakijken ;) ’s Middags chocoladetaart gegeten in een caféetje in de stad en de was gedaan… moet ook gebeuren. ’s Avonds uiteten geweest met z’n tienen bij Olga’s, dat is een restaurant met de lekkerste pizza’s van Livingstone.

Vrijdag

Laatste dagje school van deze week. Vrijdagen hebben hier op school echter totaal geen structuur, want iedereen wil weekend hebben dus de helft is er maar en degenen die er zijn doen niet zoveel. Vandaag was het echter nog dubbel zo chaotisch, want er was een meeting in ons klaslokaal en onze leraar was de voorzitter… de resterende kinderen dus zelf maar wat proberen les te geven, maar toen Madison ineens desinfecterende handgel begon uit te delen werden de kinderen helemaal enthousiast en toen konden we totaal geen les meer geven… de rest van de ochtend maar wat galgje met ze gespeeld, nog andere spelletjes gedaan en gedanst, getrommeld en gezongen. De kinderen begonnen op een gegeven moment zelfs het volkslied voor ons te zingen en trommelen, supermooi! Ze zijn hier echt stuk voor stuk zo muzikaal. Leuke ochtend dus. ’s Middags naar de Crocodile farm geweest… soort opvang voor gewonde krokodillen en slangen. Supercool om zo dicht bij al die krokodillen te zijn! Het waren ook allemaal speciale krokodillen, zoals albinokrokodillen, krokodillen met nog maar een poot en een krokodil die teveel mensen had opgegeten... Zelfs een babykrokodilletje vastgehouden! Vond het best wel eng maarja alles voor een leuke foto hé ;) Nog naar de slangenverblijven gegaan maar de slangen lagen allemaal te slapen. ’s Avonds met maar een paar de stad in gegaan, want er gingen er een heleboel de Chobe Safari doen de dag erop.

Zaterdag

Vrijdagnacht hadden we pizza gegeten maar daar zat waarschijnlijk iets in wat niet goed was, want meerdere vrijwilligers (inclusief ik) voelde zich niet goed… dus even rustig aan gedaan ’s ochtends. ’s Middags ging het weer beter en zijn we naar “Boiling pot” gegaan, dat is het laagste punt van de Vic falls, waar al het water samenkomt in een soort draaikolk/rivier. De weg erheen was vermoeiend, vooral in die hitte, maar het was het waard want we hadden een supermooi uitzicht! ’s Avonds kaartspelletjes gedaan.

Zondag

Zondagochtend uitgeslapen en gebruncht bij een restaurantje hier in de buurt. We waren met z’n 6-en, en 4 gingen er terug naar Sunbird maar ik ging samen met een ander meisje doodzenuwachtig naar de falls… we waren van plan om de “Bridge Swing” te doen, een soort bungeejump maar dan niet op de kop en met z’n tweeën tegelijk. Na getekend te hebben voor het feit dat ik wist dat ik hieraan dood kon gaan (goed voor de zenuwen) de Knife Edge Bridge, de brug waar we vanaf zouden springen, opgelopen. Tuigjes aan en het springen geoefend. Toen kwam het moment van de waarheid: het platform op… ik was superzenuwachtig, dus stelde de gids me gerust door te vertellen dat het “maar een 111 meter lange vrije val was”. Bedankt, meneer. Het meisje waarmee ik ging had hoogtevrees dus die wilde opeens niet meer. Ik heb haar overgehaald het toch te doen en toen werden we naar de rand geduwd… het was supereng omdat de touwen waaraan we vastzaten ons al naar beneden trokken door het gewicht. De gids telde supersnel af: “3,2,1, Swing!” en daar gingen we. We gingen zo hard dat er niet eens geluid uit m’n keel kwam toen ik wilde gillen. Na de vrije val schommel je als het ware door de kloof boven de rivier, en dat was zo mooi! Ik vond het echt een geweldige ervaring, zou het zo weer doen! Het meisje waarmee ik ging vond het iets minder maar ze was wel blij dat ze het gedaan had. Ik was de rest van de dag superblij en heb zo’n 100x het filmpje teruggekeken samen met alle andere vrijwilligers, die ook wel benieuwd waren. ’s Avonds even naar huis gebeld om te vertellen dat ik van een brug was gesprongen :)

Al met al weer een superleuke week achter de rug! Ik begin echt gehecht te raken aan de mensen hier en de cultuur, ik heb wel eens mensen horen zeggen dat als je eenmaal naar Afrika bent geweest, je verslaafd bent. Ik snap nu waarom.

Tot volgende week!

Foto's volgen nog als ik betere wifi heb :)

Liefs,

Fleur